Terug van weggeweest
Blijf op de hoogte en volg Zita
08 November 2012 | Italië, Turijn
Terug van weggeweest, ja jullie lezen het goed. Ik kreeg al verschillende reacties.. 'We horen niks meer van je'. Nee dat klopt! Er is ook veel gebeurd zoals sommige misschien wel weten. Tja, waar zal ik beginnen.
Bij het begin... zo'n 4 weken geleden kreeg ik helaas slecht nieuws uit Nederland dat oma kanker had. Het was al uitgezaaid en ze konden helaas niets meer voor haar doen. Ze gaven het niet eens een half jaar meer. Na de tranen en het gepieker heb ik toch geprobeerd positief te blijven. Tja, dat is het enige wat ik kan doen vanuit hier (alhoewel ik het liefst meteen terug gekomen was). Met het bezoek van mijn ouders (26 t/m 31 okt.) en mijn verjaardag (29 okt.) in het vooruitzicht hield ik mijn hart vast. Na wat nadenken had ik dan besloten om 31 oktober, voor een paar dagen, met mijn ouders mee terug te vliegen om zo op mijn manier afscheid te kunnen nemen van oma. Alles geregeld.. Vlucht, op stage, met school etc.... Tot dat het volgende nieuws kwam: 'we hebben de reis naar Turijn geannuleerd en afgezegd en misschien is het verstandig dat jij ook maar naar huis komt'. Na vele tranen en bellen met verzekeringen was mijn vlucht één dag later al geregeld. Met een knoop ik mijn maag en zenuwen heb ik mijn handbagage koffertje ingepakt om die nacht (24 okt.) om 03.30 u op staan. 04.30 u stond mijn taxi klaar, 04.45 u was ik op het vliegveld, 06.45 u vloog ik met gesnotter en volle zakdoekjes boven de verlichte stad Turijn, 08.40 u landde ik op Schiphol, 09.15 u stond mijn taxi gereed richting Horst en om 11.15 u stond ik op de Stationsstraat bij oma aan bed. Wat een nacht/ochtend/dag met gemengde gevoelens.
De dagen daarop ben ik veel bij opa en oma geweest om oma's hand vast te houden, te kletsen, met opa te knuffelen en bij te springen waar ik kon. Dat mijn stage helemaal in Italië was, gaf me wel de ruimte om alleen maar hier mee bezig te zijn en ook alle tijd te nemen. Ik ben ontzettend blij dat ik eerder ben terug gekomen en afscheid heb kunnen nemen van haar. Veel later had ik ook niet moeten komen want het is allemaal heel erg snel gegaan. Dinsdag 30 oktober is ze overleden. Wel wetend dat ze er nu beter aan is en alle rust van de wereld heeft.
Die week moest er nog natuurlijk veel geregeld worden en afgelopen maandag 5 november heeft de mis en de crematie plaats gevonden en woensdag 7 november zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar het mooie Turijn. Natuurlijk niet allemaal even gemakkelijk maar 'Life goes on'.. Na 2 weken lang in rare toestanden geleefd te hebben en je hele ritme kwijt te zijn is het ook wel weer fijn om weer je vaste dagelijkse dingen op te pakken. Natuurlijk heb ik oma wel altijd bij me en staat ze op mijn nachtkastje.
De mooie herinneringen zal ik altijd bij me dragen. Zelfs nog zo kort voor je overleed, gaf je me zo'n herinnering op mijn verjaardag. Zo dubbel als dat ik me die dag voelde, maar ó zo mooi moment dat ik voor altijd bij me zal dragen. Ik zal nooit vergeten dat je met je laatste kracht begon te klappen toen ik de kaarsjes op de appeltaart aan je bed uitblies.
Oma, ik zal je nooit vergeten !!
Maar buiten dit alles, voelt het toch weer goed om terug te zijn. Ik was bijna vergeten hoe mooi de stad is. Het leek wel alsof Turijn een vage droom was. Je bent ook zo weer gewend aan het 'saaie' dorp (tja, dat mag ik nu toch wel zeggen ;) ).. Maar de mensen blijven toch vertrouwd!
Hier is nu alles langzaam aan het veranderen in kerstsfeer. Overal hangen geweldige lichtjes. Door alle straten zie je figuren, teksten, lichtshows etc. GE-WEL-DIG!! De moeite om te komen kijken zou ik bijna zeggen ;) Ook begint het nu langzaam kouder te worden. Ik denk een beetje te vergelijken als in Nederland. Alleen het mooie is dat het nu elke dag zo helder is en als je dan door de straat kijkt zie je de geweldig mooie bergen met de sneeuwtoppen boven de stad uitkomen. Ik word er intens gelukkig van (hihi).
Vandaag ben ik ook maar meteen begonnen met mijn stage. Gewoon weer oppakken en we zien wel hoe het gaat. Gelukkig heeft het me veel afleiding gegeven. Ze stonden alleen wel met open mond te kijken toen ik binnen kwam gelopen. Het bleek dat ze mijn mail niet ontvangen hadden dat ik terug kwam en weer zou beginnen. Natuurlijk maakte dat verder niet uit en heb ik weer een fijn en vertrouwde werkdag gehad.
De vorige keer ben ik bezig geweest met het restaureren van een 16e eeuws schilderij dat afkomstig is uit een museum. Helaas heb ik dat toen door de omstandigheden moeten laten liggen. Nu ben ik bezig met een Madonna beeld waar hier en daar zilverblad op moet komen. Heerlijk met een klassieke muziek op de achtergrond, waar af en toe Italiaans gekakel doorheen komt. Als je dan nog niet het gevoel hebt dat je in Italië bent, dan weet ik het ook niet ! ;)
Het is en blijft een bijzonder land.
Het verbaasde me wel, dat het om 17.30 u nu ook donker was. Ben je even twee weekjes weggeweest en dan zie je ineens het verschil in zo'n korte tijd. Gek is dat zeg!
Voordat ik terug naar Nederland ben gekomen, ben ik met een aantal meiden van hier naar Avigliana geweest. Een dorp op 30 minuten afstand met de trein. Een dorp waar je echt letterlijk tegen de bergen aan kijkt, maar ook een geweldig mooi groot meer hebt. Gelukkig was het die dag 25 graden en hebben we heerlijk in de zon gezeten, genoten van het uitzicht en wandelingen gemaakt. Bekijk de foto's maar, dat zegt genoeg denk ik.. Het was een geweldige dag.
Nou, voor nu hoop ik jullie even genoeg geïnformeerd te hebben.
Ohja, nog één ding.
Er is blijkbaar iets fout met het postadres.
Diego Di Dato
T.a.v. Zita Janssen
Via Giuseppe Garibaldi 33
10122 Piemonte, Torino
Italië
Saluti
Zita
Bij het begin... zo'n 4 weken geleden kreeg ik helaas slecht nieuws uit Nederland dat oma kanker had. Het was al uitgezaaid en ze konden helaas niets meer voor haar doen. Ze gaven het niet eens een half jaar meer. Na de tranen en het gepieker heb ik toch geprobeerd positief te blijven. Tja, dat is het enige wat ik kan doen vanuit hier (alhoewel ik het liefst meteen terug gekomen was). Met het bezoek van mijn ouders (26 t/m 31 okt.) en mijn verjaardag (29 okt.) in het vooruitzicht hield ik mijn hart vast. Na wat nadenken had ik dan besloten om 31 oktober, voor een paar dagen, met mijn ouders mee terug te vliegen om zo op mijn manier afscheid te kunnen nemen van oma. Alles geregeld.. Vlucht, op stage, met school etc.... Tot dat het volgende nieuws kwam: 'we hebben de reis naar Turijn geannuleerd en afgezegd en misschien is het verstandig dat jij ook maar naar huis komt'. Na vele tranen en bellen met verzekeringen was mijn vlucht één dag later al geregeld. Met een knoop ik mijn maag en zenuwen heb ik mijn handbagage koffertje ingepakt om die nacht (24 okt.) om 03.30 u op staan. 04.30 u stond mijn taxi klaar, 04.45 u was ik op het vliegveld, 06.45 u vloog ik met gesnotter en volle zakdoekjes boven de verlichte stad Turijn, 08.40 u landde ik op Schiphol, 09.15 u stond mijn taxi gereed richting Horst en om 11.15 u stond ik op de Stationsstraat bij oma aan bed. Wat een nacht/ochtend/dag met gemengde gevoelens.
De dagen daarop ben ik veel bij opa en oma geweest om oma's hand vast te houden, te kletsen, met opa te knuffelen en bij te springen waar ik kon. Dat mijn stage helemaal in Italië was, gaf me wel de ruimte om alleen maar hier mee bezig te zijn en ook alle tijd te nemen. Ik ben ontzettend blij dat ik eerder ben terug gekomen en afscheid heb kunnen nemen van haar. Veel later had ik ook niet moeten komen want het is allemaal heel erg snel gegaan. Dinsdag 30 oktober is ze overleden. Wel wetend dat ze er nu beter aan is en alle rust van de wereld heeft.
Die week moest er nog natuurlijk veel geregeld worden en afgelopen maandag 5 november heeft de mis en de crematie plaats gevonden en woensdag 7 november zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar het mooie Turijn. Natuurlijk niet allemaal even gemakkelijk maar 'Life goes on'.. Na 2 weken lang in rare toestanden geleefd te hebben en je hele ritme kwijt te zijn is het ook wel weer fijn om weer je vaste dagelijkse dingen op te pakken. Natuurlijk heb ik oma wel altijd bij me en staat ze op mijn nachtkastje.
De mooie herinneringen zal ik altijd bij me dragen. Zelfs nog zo kort voor je overleed, gaf je me zo'n herinnering op mijn verjaardag. Zo dubbel als dat ik me die dag voelde, maar ó zo mooi moment dat ik voor altijd bij me zal dragen. Ik zal nooit vergeten dat je met je laatste kracht begon te klappen toen ik de kaarsjes op de appeltaart aan je bed uitblies.
Oma, ik zal je nooit vergeten !!
Maar buiten dit alles, voelt het toch weer goed om terug te zijn. Ik was bijna vergeten hoe mooi de stad is. Het leek wel alsof Turijn een vage droom was. Je bent ook zo weer gewend aan het 'saaie' dorp (tja, dat mag ik nu toch wel zeggen ;) ).. Maar de mensen blijven toch vertrouwd!
Hier is nu alles langzaam aan het veranderen in kerstsfeer. Overal hangen geweldige lichtjes. Door alle straten zie je figuren, teksten, lichtshows etc. GE-WEL-DIG!! De moeite om te komen kijken zou ik bijna zeggen ;) Ook begint het nu langzaam kouder te worden. Ik denk een beetje te vergelijken als in Nederland. Alleen het mooie is dat het nu elke dag zo helder is en als je dan door de straat kijkt zie je de geweldig mooie bergen met de sneeuwtoppen boven de stad uitkomen. Ik word er intens gelukkig van (hihi).
Vandaag ben ik ook maar meteen begonnen met mijn stage. Gewoon weer oppakken en we zien wel hoe het gaat. Gelukkig heeft het me veel afleiding gegeven. Ze stonden alleen wel met open mond te kijken toen ik binnen kwam gelopen. Het bleek dat ze mijn mail niet ontvangen hadden dat ik terug kwam en weer zou beginnen. Natuurlijk maakte dat verder niet uit en heb ik weer een fijn en vertrouwde werkdag gehad.
De vorige keer ben ik bezig geweest met het restaureren van een 16e eeuws schilderij dat afkomstig is uit een museum. Helaas heb ik dat toen door de omstandigheden moeten laten liggen. Nu ben ik bezig met een Madonna beeld waar hier en daar zilverblad op moet komen. Heerlijk met een klassieke muziek op de achtergrond, waar af en toe Italiaans gekakel doorheen komt. Als je dan nog niet het gevoel hebt dat je in Italië bent, dan weet ik het ook niet ! ;)
Het is en blijft een bijzonder land.
Het verbaasde me wel, dat het om 17.30 u nu ook donker was. Ben je even twee weekjes weggeweest en dan zie je ineens het verschil in zo'n korte tijd. Gek is dat zeg!
Voordat ik terug naar Nederland ben gekomen, ben ik met een aantal meiden van hier naar Avigliana geweest. Een dorp op 30 minuten afstand met de trein. Een dorp waar je echt letterlijk tegen de bergen aan kijkt, maar ook een geweldig mooi groot meer hebt. Gelukkig was het die dag 25 graden en hebben we heerlijk in de zon gezeten, genoten van het uitzicht en wandelingen gemaakt. Bekijk de foto's maar, dat zegt genoeg denk ik.. Het was een geweldige dag.
Nou, voor nu hoop ik jullie even genoeg geïnformeerd te hebben.
Ohja, nog één ding.
Er is blijkbaar iets fout met het postadres.
Diego Di Dato
T.a.v. Zita Janssen
Via Giuseppe Garibaldi 33
10122 Piemonte, Torino
Italië
Saluti
Zita
-
09 November 2012 - 00:33
Fan:
Nou, de moeite om te komen kijken neem ik wel ;) over precies 2 weken al!
Dan nemen we oma gewoon met ons mee.
Heftige weken waren het he? Goed dat je terug bent gekomen, en dan nu het ritme maar weer
oppakken. Succes! En geniet er maar weer volop van. Want de afgelopen maand heeft ons weer
met beide benen op de grond gezet, nl dat het leven plotseling 360 graden kan omslaan. so enjoy every day to the fullest! Tot gauw apie! Dan kom ik even met je mee genieten van al het moois dat turijn te bieden heeft! X -
09 November 2012 - 14:51
Chris:
He Zita!
Sorry van je oma, en goed hoe je ermee om gaat. Fijn dat daar weer alles mooi en goed is :)
Geniet, en ik zie je snel weer. Liefs -
09 November 2012 - 16:49
Miek:
Ha Zita.
Fijn dat we jullie nog bij de kerk troffen bij het afscheid van oma, en we jullie even een dikke knuf konden geven. Wel heftig weer!!! Knap dat je weer zo snel terug bent gegaan, maar inderdaad, pluk de dag. Geniet maar met volle teugen van je stage daar, en tot schrijfs. Nog een hele dikke knuf van mij.xxx Miek. -
09 November 2012 - 16:49
Miek:
Ha Zita.
Fijn dat we jullie nog bij de kerk troffen bij het afscheid van oma, en we jullie even een dikke knuf konden geven. Wel heftig weer!!! Knap dat je weer zo snel terug bent gegaan, maar inderdaad, pluk de dag. Geniet maar met volle teugen van je stage daar, en tot schrijfs. Nog een hele dikke knuf van mij.xxx Miek. -
09 November 2012 - 16:52
Miek.:
Ha, zo krijg je natuurlijk wel veel berichtjes, hè!!! Ik had per ongeluk twee keer verstuurd. xxx Miek. -
10 November 2012 - 19:15
Monique:
Hallo Zita,
Fijn dat je weer in Turijn zit, ff je plekje voor 3 maanden.
Geniet er van, zorg dat je knie weer beter wordt dan kun je nog op de ski staan.
p.s we letten wel op opa en de rest van de familie.
Hoije Monique -
26 November 2012 - 21:26
Lilian:
Hey Zita, een hoop gebeurt zeg. Hoop dat je nog een fijne tijd daar hebt. Waarschijnlijk heb je mijn kaartje voor je verjaardag dan ook niet ontvangen. Maar goed....er is wel aan je gedacht. Groetjes van ons en genieten!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
